Ατιμα e-mails.. Φέρνουν τα πάνω κάτω ..

Ας δώσω κι εγω ένα στιγμα ημερολογίου, έτσι για να δουμε πως θα πάει .. λοιπον.

Κηρύχθηκε αμείλικτος πόλεμος στο τσιγάρο. Ανταλλαγές πληροφοριών με φίλους, best practices .. και τα σχετικά. Στρατηγική: Οχι μία κι έξω. Δεν γίνεται. Ουτε σε χώρους μη καπνιστών συνέχεια κλπ. Κανονικά. Το βράδυ είναι τα δύσκολα. Στο αυτοκίνητο εντάξει, επιτυχία 100% μέχρι τώρα. Με καφέ, επιτυχία 50% περίπου. Με ποτό, δεν ξέρω ακόμα. Στη δουλειά, θα δούμε από Δευτέρα (εκεί φοβάμαι μην έχουμε κανένα περλ χάρμπορ ... αλλά έχουμε καιρό....).

Πριν μία εβδομάδα μου τηλεφώνησε ένας φίλος από τη δουλειά. Τον ξέρω πολλά χρόνια. Από τους φωτισμένους ανθρώπους. (τον ήξερα από πριν, τυχαία βρεθήκαμε στον ίδιο εργασιακό χώρο, εργάζεται σε άλλο γιούνιτ και θεωρείται "κορυφή" στη κατηγορία του, τουλάχιστον για την Ελλάδα).

"Δες το email σου ..." μου είπε. Το άνοιξα. Ηταν ένα 15μερο newslleter που εκδίδουν, για θέματα αγοράς, οικονομίας κλπ.

"Τα κλασσικά" σκέφτηκα ... "Σου είπα ρε απαίσιε γιάπι της δεκάρας, πως δεν έχει νόημα να σας διαβάζω πλέον. Οτι και αν γράφετε, θα πέσετε έξω"... Και ... η σχετική πλάκα, με τα σχετικά κοσμητικά επίθετα και όλα όσα συνηθίζονται ..

Tip of the day 1. Ερώτηση. Γιατί ξενερώνω αφάνταστα με πολλές πλακίτσες, άχαρα πειράγματα, μπηχτές και άλλα συναφή που διαβάζω στις διαδικτυακές κοινότητες ? Απάντηση: Γιατί με τους φίλους μου, λέμε πολύ πιο πετυχημένα και γελάμε περισσότερο. .. Και κοκκινίζουν και οι τοίχοι αν χρειαστεί, χωρίς να λεμε @@!$# αντί για κακές λεξούλες ... Δεν χάνουμε την προφορά μας βρε παιδί μου. Τελος πάντων ... Αστο.

Κοίταξα λοιπόν με μεγαλύτερη προσοχή το email ... Ειχε και ένα προσωπικό του κείμενο.

Για την κρίση, για τον κόσμο όπως διαμορφώνεται σήμερα και τα αδιέξοδά μας, ... Και άλλα. Με οικονομική βάση κυρίως και προσανατολισμένα στον χώρο του business αλλά, έπιανε τα πάντα. Τα πάντα όμως. Με ειλικρίνεια, ... με πολλά "δεν ξέρω" ... "δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος". Από τις αγορές και τη μόχλευση κεφαλαίων που κατέστρεψαν την ανθρωπότητα στην κυριολεξία, μέχρι την ηθική, την ιδεολογία, ... τα πάντα. Και μεταξύ των άλλων, έγραφε το φοβερό (αναφέρω το νόημα) ...

Το ζήτημα δεν είναι πως και ποιόν τρόπο θα καταλήξουμε για τη μορφή του κόσμου που θα προκύψει μετά από τη κρίση που διερχόμαστε και που ο καπιταλισμός, ο σύγχρονος κόσμος δεν έχει ξαναγνωρίσει ίδια. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τίποτα και ένας από τους λόγους είναι πως χρησιμοποιούμε εργαλεία ξεπερασμένα. Το ζητούμενο είναι ο"διάπλους" μεταξύ των δύο κόσμων, των δύο εποχών, που και πάλι δεν ξέρουμε το πόσο θα κρατήσει και τι θα συναντήσουμε εκεί.

Ο διάπλους λοιπον ...

Κάπως έτσι .... Και ναι, αυτός ο άνθρωπος ο δικός μου άνθρωπος ο αγαπημένος φίλος, ο συνάδελφός μου, που με ξέρει και τον ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα, ο άνθρωπος που στην προσωπική του ζωή αντιμετώπισε ότι δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ... και προχώρησε...

... Τόλμησε και έστειλε τις απόψεις του, τις αναζητήσεις του, στα πλαίσια ενός μεγάλου οργανισμού. Τις έστειλε επιλεκτικά, σε ανθρώπους που εκείνος διάλεξε, αλλά, όσο νάναι, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, να θεωρηθεί "αιρετικός" και να έχει συνέπειες. Ευτυχώς - και σε αυτό είμαστε μάλλον τυχεροί - σε τέτοια θέματα υπάρχει εξαιρετική ανοχή στο όλο σύστημα, αλλά ο κίνδυνος παραμένει ... Είναι ξέρετε κάποιοι που γράφουν με τον κίνδυνο να έχουν συνέπειες. Οχι πρακτικές αναγκαία, αλλά τουλάχιστον ηθικές, αισθητικές. Και κάποιοι άλλοι που γράφουν και μετά ξεχνούν και οι ίδιοι το τι έγραψαν ...

.... Με τίμησε, γιατί μου ζήτησε τις απόψεις μου... Και μου είπε, πως ότι έγραψε, το ξεκίνησε μετά από μία συνάντησή μας (5-6 άτομα) μία Κυριακή μεσημέρι τις μέρες των γιορτών, όπου συζητήσαμε την όλη ιστορία ....

..... Μου θύμησε, πως, λίγο ... μα λίγο να δώσεις ένα τόσο δα ερεθισματάκι στον άλλον, που ζεί, εργάζεται, κινείται δίπλα σου, στον κόσμο σου ... μπορεί να σου βγάλει θαύματα.... Αμέ και γραπτά και κειμενάκια, και εξομολογήσεις και ποιήματα ... Και που λιώνουν, όχι σερφάροντας στο άσχετο, σε καλές και κακές καρικατούρες, με άμεση ημερομηνία λήξης (του κειμένου και της καρικατούρας) αλλά ... προς τα εκεί που νοιώθουν ότι θα έχουν μια κάποια συνέχεια. Ελιωσε με τις ώρες ο φίλος μου στο ίντερνετ ... Αλλά για να μου προσφέρει μετά έναν θησαυρό ...

Και που δεν χρειάζεται να προστρέξεις σε κανένα ίντερνετ και σε κανέναν μπλογκοχώρο με ξέκωλα, ρουφιανιλίκια, προσβολές, αστειάκια του δημοτικού και "υποχρέωση" απολογίας στη κάθε καρικατούρα που ξεφύτρωσε από το πουθενά. Και που εκτός της ιστοασελίδας μπορεί να είναι το απόλυτο τίποτα. Σε έναν χώρο που λειτουργεί ισοπεδωτικά, στο όνομα του να "γράφουμε", να πειραζόμαστε, να πινουμε και κανένα ρακόμελο. Και που παίρνει μαζί του τα όσα, πολλά φωτεινά, όμορφα και γλυκά μπορείς επίσης να βρείς και που όντως είναι εν αφθονία.

Ασε που τα γκομενάκια ή πάσης φύσεως "άκια" και τις μονομαχίες γιγάντων, και τις συνομωσιολογίες, τα συναντάς και έξω. Με περισσότερο ενδιαφέρον μάλιστα.

Αλλά .. τι να τα κάνεις ??? έτσι όπως είναι ανάκατα ... ????

Θυμήθκα πάλι το φοβερό "μη δίνεις σημασία" Αστο μωρέ.... Εκεί έξω, είναι γεμάτος ο κόσμος με το "μη δινεις σημασία", κάνε τον μαλάκα κοινώς και δέξου ότι υπάρχει, επειδή πρέπει να ζεις τέλος παντων ... Και ξεχνάς ποιός εισαι, ένα νικ είσαι, όπως οι άλλοι. Και υπόκεισαι στον κανόνα της πλήρους και άνευ όρων συνύπαρξης με οτιδήποτε είναι εξω από σένα. Αντανάκλαση της κοινωνίας είμαστε και εδω.

Συμφωνώ. Απόλυτα. Αλλά, εφόσον είναι έτσι, προτιμώ τις αναμετρήσεις μου με αυτούς πού έχω. Η που τους έχω λιγο μακρυά μου και τους θεωρώ τόσο δύσκολους στο άνοιγμα της ψυχής και του μυαλού τους. Σιγά που είναι δύσκολοι. Μιά μεμβράνη μας χωρίζει. Απλά εκεί, με αυτούς όλα έχουν συνέπειες.... Ασε που και σε λάιβ πηγαίνεις, και σε ταβέρνες και σε κλαμπάκια αν χρειαστεί.

Σημείωση. Ως καρικατούρα, θεωρώ πρώτα απ' όλους εμένα, για όσους με διαβάζουν και δεν με ξέρουν. Και μετά όλους τους άλλους. Οι καρικατούρες διακρίνονται σε εξαιρετικές, σε ευχάριστες, σε αποσροσδιόριστες και σε ειδεχθείς. Εως ...μπλιάχ. Ο όρος δεν είναι δικός μου. Προέκυψε από μία συζήτηση, με ένα νικ του ίντερνετ, από τα πιο ξεχωριστά και φωτεινά που μπορεί κατά τη γνώμη μου να συναντήσει κανείς.

Tip of the day 2. Eρώτηση: Γιατί τον τελευταίο καιρό που είπα σε 5-6 γνωστούς και γνωστές (30's - 35'ς) για το ΜΗ, ενώ βρήκαν πολύ ενδιαφέρον το e παιριοδικό και το φόρουμ (υπόψην, για λίγο μπήκαν οι άνθρωποι, δεν κάθησαν να κάνουν κοινωνιολογικο-ιστορικη ανάλυση ....) ...), μόλις μπήκαν στα μπλογκς, την έκαναν με τα χίλια ... Απάντηση: ελα ντε Οκ ... κομπλεξικοί θα ήταν. δεν το συζητώ. Καταπιεσμένοι. Αϊ από εδώ μαμακισμένα (η μα&ακισμένα).

Αναμέτρηση με τσιγάρο και Η/Υ ... 30% επιτυχία. Το κέρατό μου μέσα. Κομπολόϊ. Τσιγάρα τέλος. Και δεν πάω στο περίπτερο. Αύριο έχει καφέ χωρίς τσιγάρο. Προβλέπεται μάχη. Δεν το γλυτώνουμε το πέρλ χάρμπορ .. το ξέρω εγώ ... Αλλά, για το καλό της ανθρωπότητας ...