Γυναίκες του δρόμου και γυναίκες για σεβασμό

ΣΤΑ 15 - 16 αλλο η γυναίκα που σέβεσαι και άλλο η πόρνη

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα «γκόμενας» ήταν κυρίαρχο μεν, δύσκολα υλοποιήσιμο δε. Παρόλα αυτά όμως, υπήρχαν πάντα οι παραμυθάδες που μας παρουσίαζαν με έπαρση τις επιδόσεις τους,. Εκ των πραγμάτων, μας έκαναν να νοιώθουμε μειονεκτικά ως άντρες. Ευτυχώς, πήραμε την εκδίκησή μας όταν σταδιακά το γκέτο των αγοριών διαλύθηκε. Εκεί με πληροφορίες από πρώτο χέρι πλέον, από τα ίδιες τις κοπέλες - πρώην «γκόμενες» (υποτίθεται), διαπιστώναμε πως οι περισσότερες επιδόσεις ήταν «μούφα». Λύτρωση.

Ταυτόχρονα όμως υπήρχε ένα δεύτερο στοιχείο που έκανε πολλούς να νοιώθουμε μειονεκτικά. Οι οίκοι ανοχής. Οκ, δεν έχεις γκόμενα, γιατί δεν πας στις πουτάνες ? Υπόψην, τότε δεν είχε προηγηθεί η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και δεν είχαμε τις δίμετρες καλλονές. Η όλη εικόνα ήταν πως πας, τη βλέπεις, όπως και αν είναι. Αν σου κάνει, σε γενικές γραμμές, πας μέσα και αυτό ήταν. Και όλοι πήγαιναν. (ή έλεγαν πως πήγαιναν).

Προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι, ταξιδεύαμε σε μέρη και σε ιστορίες όπου η αγάπη και το σέξ ήταν ένα. Δεδομένα και άγνωστα ταυτόχρονα, με πόθο και φόβο. Τόσο για τους κατά καιρούς έρωτές μας, όσο και για την ίδια την κατάσταση που, πρώτα την πλάθαμε και μετά καλούσαμε τους έρωτές μας να την γεμίσουν με την ονειρική τους παρουσία.

Κάποια στιγμή, αποφάσισα κι εγώ, να λέω πως «έχω πάει». Αν μου ζητούσαν λεπτομέρειες, πως και τι, ήταν εύκολο, τους παρείχα παραλλαγές των όσων είχα ακούσει, είτε από τους ίδιους, είτε και από τους άλλους. Έτσι τουλάχιστον καθάριζα με την επιβεβαίωση και μπορούσα να ασχοληθώ ανεπηρέαστος με τα όνειρα και τα αδιέξοδά μου.

Αλλά ήρθε η καταραμένη μέρα της αποκάλυψης.

Κανονίστηκε σινεμά. Ταινία. : Τόρα – τόρα – τόρα. Υπερπαραγωγή, με θέμα την αιφνιδιαστική επίθεση της Ιαπωνίας και την καταστροφή του αμερικανικού στόλου στο Περλ Χάρμπορ. Αυτό σηματοδότησε την είσοδο των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο. Και μετά…. Η σχετική «τσάρκα» στους οίκους ανοχής.

Δήλωσα συμμετοχή σε μία ομάδα 5 ή 6 αγοριών που σχηματίσθηκε, όλοι από την ίδια τάξη. Μου το είχαν προτείνει και αν έλεγα όχι θα καρφωνόμουν. Μπετόν στην άποψη πως δεν κάνω τίποτα με αυτές, είπα οκ θα ακολουθήσω (για να μη γίνω ρόμπα) αλλά δεν θα συμμετάσχω. (εξ’ άλλου η τσάρκα παρείχε το δικαίωμα της απλής αναγνώρισης χωρίς συμμετοχή).

Η ταινία ήταν φοβερή. Για πρώτη φορά, υπήρχε και η οπτική γωνία των Γιαπωνέζων σε μία πολεμική ταινία που βλέπαμε. Και έθετε ζητηματάκια γενικώς, για το τι παίχθηκε τότε. Αλλά η ταινία δεν παίζει ρόλο. Με είχε επηρεάσει όμως. Μπαίνουμε λοιπόν. Μας υποδέχεται η υπεύθυνη, ευγενέστατη κυρία, μπορεί να ήταν 40, 50, 60 .. δύσκολο να προσδιορίσει κανείς. Πρέπει – αν θυμάμαι καλά – να υπήρχε και ένας τύπος που περίμενε, στο σαλόνι. Αμέσως ο τύπος πήγε μέσα. Είχε σειρά. Παλιόφατσα ήταν.

Tip of the project. και να θέλεις να πας δηλ, αν δεις έναν τέτοιον να μπαίνει πριν …. Αστα να πάνε. (και άλλα σενάρια καταστροφής).

Εμείς περιμέναμε την κοπέλα, να τη δούμε. Η υπεύθυνη μας έπιασε τη κουβέντα. Γλυκύτατη και ευγενέστατη. Μας ρώτησε σε ποια τάξη πάμε, μας συνέστησε να προσέχουμε τα μαθήματά μας και τα σχετικά. Μας ρώτησε αν θέλαμε πορτοκαλάδα. (όντως έτσι έγινε). Οι 2 -3 πιο «μπασμένοι» από εμάς απαντούσαν μονολεκτικά, «όχι, ναι, όχι, όχι» (στην πορτοκαλάδα σίγουρα όχι.) Εγώ στην πορτοκαλάδα σκέφτηκα να πω ναι, αλλά μετά με έπιασαν οι σιχαμάρες, έβλεπα και τους άλλους και σκέφτηκα «άστο καλύτερα».

Μετά από κανένα τεταρτάκι, ο προηγούμενος βγήκε από το δωμάτιο, πέρασε ανάμεσα μας και έφυγε με γρήγορο βήμα προς την πόρτα.

Τip of the project. Φαντάσου, ενώ δεν είσαι παλιόφατσα σαν τον προηγούμενο, να βγαίνεις από το δωμάτιο …. και για να φτάσεις στην έξοδο, να πρέπει να περνάς ανάμεσα από 6 πιτσιρικάδες που σε κοιτάνε, καθισμένοι στο σαλονάκι …..

Ηρθε η κοπέλα. Ουδεμία σχέση με τις αισθητικές μας προτιμήσεις. Μετά πήγε μέσα. Αποφασίστηκε η αποχώρηση, μέσω συνεννόησης με τα μάτια. Η υπεύθυνη μας συνόδεψε μέχρι την πόρτα. Ευγενέστατη και πάλι. Μας αποχαιρέτησε. Ένοιωσα τέλεια για τους εξής λόγους.

Α) mission has been completed. No cat, no damage.

B) «Πουλάκια μου μάλλον κι εσείς τρέλα πουλάτε λέγοντας πως έχετε ξεπετάξει όλα τα σπίτια της οδού Φυλής. Όλοι μέσα στην κόμπλα είσαστε». Φοβερά λυτρωτική αίσθηση.

Γ) η υπεύθυνη καταστήματος άψογη και διασκέδασε την αμηχανία μας.

Έκρινα λοιπόν σκόπιμο φεύγοντας τελευταίος, να πω «καληνύχτα και ευχαριστούμε πολύ». Ε. αυτό ήταν …. Χαμός.

- Ρε μαλάκα τι πας και λες σ’ αυτή «ευχαριστούμε» ?

- Μα ήταν ευγενική μαζί μας

- Ε και ? εδώ είσαι σε πουτάνα. Δεν είσαι με την κοπέλα σου.

- Ναι το ξέρω, αλλά τι πειράζει που της είπα ευχαριστώ ?

- Άκου να δεις. Ο σεβασμός είναι για τις κοπέλες μας. Αυτές είναι για να τις σεβόμαστε. Εδώ ήρθαμε για σέξ. Και το σεξ είναι για τις πουτάνες. (ειπώθηκε 10 φορές πιο χοντρά, αλλά δεν χρειάζεται η ακριβής απόδοση).

Μου καρφώθηκε η φράση.

Πέρασε ο καιρός. Τα όνειρα αναμετρήθηκαν με τις πραγματικότητές μας. Βρέθηκα, όπως και πολλοί άλλοι, αντιμέτωπος με πολλούς διαχωρισμούς και διχασμούς, Σχετικούς με το σεξ, τους ρόλους, τις συμπεριφορές και τα παιχνίδια.

Αλλά, πίστευα πως, αυτή η ακραία φράση, αυτή ή οριοθέτηση μεταξύ της γυναίκας / πόρνης, και της γυναίκας «αγίας» που επιλέγουμε ως σύντροφό μας (ασχέτως διάρκειας και μορφής σχέσης), δεν ήταν πλέον δεδομένη. Σε έναν κόσμο που όσο νάναι προχωράει. Και η αλήθεια είναι πως, σε γενικές γραμμές, δεν το αντιμετώπισα ιδιαίτερα ως κυρίαρχο δίλλημα. Έτσι νομίζω δηλ.

Πέρασε ο καιρός και η πόρνη παραμένει ολίγον πόρνη και η γυναίκα που σέβεσαι γίνεται μητέρα των παιδιών σου.

Αντροπαρέα 35 – 40 πλέον. Αλλοι εντελώς άνθρωποι. Ψαγμένοι κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ. Πολλά κλπ κλπ κλπ. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, αλλά η σύνοψη έχει ως εξής

- Την τάδε την γουστάρω πολύ. Ερωτικά, επικοινωνούμε φοβερά, υπάρχει μεγάλη οικειότητα, περνάμε καλά, κλπ κλπ … (Έντονη ιστορία δηλ και με «συνολικό» κλικ, το μεγάλο ζητούμενο δηλ).

- Ε καλά ρε συ, γιατί δεν το προχωράς τότε ? Φτού σου και πάλι φτού σου μη σε ματιάσουμε, αλλά προχώρα το.

- Κοιτάξτε να δείτε, εγώ αν κάνω κάτι θα το πάω για σοβαρά. (κατανοητό. Στα 35 όσο νάναι μπαίνει το ερώτημα του ποιος είμαι που πάω, ρεμάλι θα μείνω, θέλω οικογένεια κλπ).

- Ακόμα καλύτερα, αλλά μη την πιέσεις απ’ την αρχή βρε παιδί μου, δες και τις δικές της διαθέσεις, και αν είναι οκ ... why not.

- Όχι, δεν θα κάνω τίποτα και δεν θα πιέσω τίποτα. ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ.

- Ωπα. (νάτα μας…. )

- Έχω μάθει ότι @#$@#!%@$%&^ κλπ κλπ κλπ. =

Α). πηγαίνει συχνά σε μπαρ, ενίοτε πίνει και ξενυχτάει.

Β). μάλλον έχει αλλάξει αρκετούς γκόμενους, και με πληροφορίες για ενδεχομένως πραγματοποιθέντα one night’s stands, τουλάχιστον την τελευταία περίοδο.

Γ). Περιποιείται το σώμα της με ερωτικό τρόπο. (δεν διατυπώνεται διαφορετικά)

- Μα καλά, οκ. Πες ότι είναι φάση. Εσύ δηλ δεν έχεις κάνει τα αντίστοιχα ?

- Άλλο εγώ οκ. Αλλά, είναι άλλη η φάση μου και δεν λάνσαρα τον εαυτό μου σαν μελλοντικό πατέρα. Και είμαι και άντρας. Άλλο η γυναίκα που τη θέλεις μάλιστα για να κάνεις οικογένεια.

- Και Τι σχέση έχει αυτό (προαναφερθέντα Α-Β-Γ) με τη μαμά των παιδιών σου ? θα τα ταίζει friskies αν είχε 10 γκόμενους πριν, ενώ αν καθόταν σπίτι και ζωγράφιζε πρίγκιπες σε άσπρα άλογα, θα ξέρει να τους μαγειρεύει φρέσκα φαγητά από τη λαϊκή?

- Όχι ρε, είσαστε αλλού. Η γυναίκα που την έχει δεί γκόμενα, κάνει για γκόμενα και όχι για μαμά των παιδιών σου.

- Μα είπες πως εκτός από ωραία γκόμενα που τη βλέπεις και σου τη βαράει, έχετε και φοβερή επικοινωνία, είναι μια χαρά. Και δείχνει να σε γουστάρει. Γιατί δεν μπορεί να είναι και μαμά των παιδιών σου ? Και πως διάολο ορίζεις τη μαμά των παιδιών σου ?

Πάμε τώρα για τα ενδιαφέροντα.

- Η μαμά των παιδιών σου, δηλ η μελλοντική σου γυναίκα. Δεν είναι αναγκαίο να σου αρέσει ιδιαίτερα, οκ, να μη σε απωθεί, αλλά δεν χρειάζεται και το πολύ πάθος. Αν έχει πάθος με σενα, θα βγάλει αργότερα και με άλλους. Να έχει σαν στόχο να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά μας κλπ.

- Και πως θα το ξέρεις από τώρα ?

- Φαίνεται. (από τα Α-Β-Γ φαντάζομαι). Αλλά παίρνεις και ένα ρίσκο όσο νάναι. (Να είναι Α-Β-Γ και να μη το ξέρεις προφανώς)

Πάμε και για τα άλλα ενδιαφέροντα.

- Και δεν μου λες ρε μεγάλε. Το πάθος οκ. Πες ότι περνάει, λέμε τώρα. Η επικοινωνία ? Αν δεν ταυτίζεσαι σε 10 πράγματα μαζί της ε, σε δύο χρονάκια, αν δεν τα παίξει αυτή θα τα παίξεις εσύ, αφού σε ξέρουμε. Πως θα τη βγάλεις με τη μαμά των παιδιών σου που δεν θα τη γουστάρεις, δεν θα επικοινωνείτε ιδιαίτερα ? Σου αρκεί να μαγειρεύει και θα διαβάζει τα παιδιά ?

- Για αυτά θα θέσω όρους. Θα βγαίνω με τους φίλους μου κλπ.

- Για μαζέψου λίγο. Εμείς στο επικοινωνιακό θα σου κάτσουμε. Στο σεξουαλικό όχι.

- Ειστε μαλάκες, εγώ μιλάω σοβαρά. Αν δεν κάνω τώρα τη κίνηση, αν δεν κάνω τώρα οικογένεια, πότε θα κάνω. ? Και αν μπλέξω μαζί της, θα την ερωτευτώ, θα την θέλω, αλλά θα με πάει πίσω.

- Εκείνη θέλει ρε παιδί μου τα αντίστοιχα ? το έχεις τσεκάρει.

- Δεν με νοιάζει. Εγώ δεν τη θέλω γι’ αυτόν τον ρόλο.

- Τη φοβάσαι έτσι δεν είναι ?

- Πείτε το κι έτσι. Για μένα από τη στιγμή που κάνεις οικογένεια τα πράγματα αλλάζουν. Και η γυναίκα που θα διαλέξεις πρέπει να είναι πλασμένη γι αυτό. Όχι για τα άλλα.

Το στόρυ δεν προχώρησε, η μοιραία γυναίκα που λεηλατούσε τα μπαρ και τους άντρες δεν ξέρω τι απέγινε, αλλά ο καλός μας παντρεύτηκε μετά από 2 χρόνια αν θυμάμαι καλά, ίσως και νωρίτερα. Βρήκε ένα "καλό κορίτσι" και το πήρε. Με προδιαγραφές μάλλον όπως τις ήθελε, έτσι λένε τα σχόλια. Δεν βγαίνει μαζί μας, δεν τα καταφέρνει. Δεν ξέρω αν είναι ευτυχισμένος ή όχι, δεν είναι εκεί το θέμα

Αλλά τελικά η διαφορά ανάμεσα στους ανώριμους 16ρηδες και τους ψαγμένους 30-40ρηδες, με μία γενιά διαφορά … δεν φαίνεται να είναι μεγάλη. Όλα αλλάζουν, αλλά πολύ αργά.